17 Μαΐου 2012: Το Θαύμα της Εμπιστοσύνης
Το Θαύμα της Εμπιστοσύνης
Η πολιτική της λιτότητας στην Ευρώπη βασίστηκε σε μία μη-ορθολογική, εκ πρώτης όψεως, προσδοκία: ότι η μείωση των δημοσίων δαπανών μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του ΑΕΠ και της απασχολήσεως. Καταλύτης για τη μετατροπή της συσταλτικής αυτής δημοσιονομικής πολιτικής σε επεκτατική εθεωρείτο η εμπιστοσύνη των αγορών και των οικονομικών παραγόντων στην ασκούμενη πολιτική.
Η πραγματικότητα διέψευσε αυτή την προσδοκία. Το μαρτυρά ο φαύλος κύκλος μειώσεως των δημοσίων δαπανών, της υφέσεως και της εκρηκτικής ανεργίας στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Η προσδοκία, όμως, δεν ήταν παράλογη: υπάρχουν περιπτώσεις μεταμορφώσεως του ‘βατράχου’ της συσταλτικής δημοσιονομικής πολιτικής σε ‘πρίγκιπα’ της αναπτύξεως. Μία πολύ-συζητηθείσα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι η περίπτωση της Ιρλανδίας στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, η οποία έχει καταγραφεί στην οικονομική ιστορία ως το ‘Ιρλανδικό Θαύμα’.
Το ένθετο 16.5 «Το ‘Ιρλανδικό Θαύμα’ – Απομυθοποίηση» (σελ. 673 – 675 του βιβλίου Κυβερνήσεις, Χρηματαγορές και Μακροοικονομία) εξετάζει τους παράγοντες οι οποίοι λειτούργησαν ως καταλύτες για αυτή τη μεταμόρφωση.
Κατά τη γνώμη σας, ποιοι από τους προαναφερθέντες παράγοντες δεν λειτουργούν, στην παρούσα συγκυρία, στη χώρα μας – αλλά και στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου; Κατά συνέπεια, ποια πρέπει να είναι η ακολουθητέα οικονομική πολιτική; Τι κινδύνους ενέχει αυτή η πολιτική;